DEATH OF MESROB MASHDOTS

On February 17, AD 440, St. Mesrop Mashtots was called to be with the Lord. Today, we pause to honor his memory and seek his intercession, celebrating a saint whose life and legacy continue to shine a light on the path of faith and cultural identity for our people.

While visiting the Mother See for the Supreme Spiritual Council meeting, I was blessed with the profound privilege of paying respects at the resting place of this great Saint of the Armenian Church. Standing in this sacred space this morning, I was wrapped in a deep sense of gratitude and reflection. Each letter he fashioned, each manuscript he inspired, and each life he influenced continues to resonate deeply within the heart of every Armenian. Indeed, the creation of the Armenian alphabet was no mere academic feat; it was a spiritual revolution that empowered our people to preserve and nurture their faith through the written word.

In honoring St. Mesrob Mashtots, we are reminded of the enduring strength of our heritage and the indissoluble link between our faith and our identity. Let us draw inspiration from his steadfast spirit and dedication to the divine mission of education, evangelization, and enlightenment.

St. Mesrob Mashdots, pray for us!

Bishop Mesrop Parsamyan

 *
****
*

440թ.ին այս օրը, փետրուար 17-ին, ի Տէր ննջեց Սբ. Մեսրոպ Մաշտոցը։ Ահա թէ ինչպէս է նկարագրում Սուրբի երկրաւոր կեանքի վերջին վարկեանները, նրա վարքագիր Սբ. Կորիւնը՝ որպէս ականատես. «… միեւնոյն հոգեկրոն վարքով հասավ սրբի քրիստոսակոչ վախճանը մի քանի օրուայ հիվանդութիւնից հետո, մեհեկան ամսի տասներեքին (փետրուար 17): Եւ երբ պիտի ձեռնասուն աշակերտների միջից զատուեր եւ Քրիստոսի գնդին խառնուեր, ցաւերից թեթեւանալով եւ սթափուելով՝ վեր կացաւ նստեց ժողովի մէջ եւ ձեռքերը հանապազատարած երկինք բարձրացրած՝ բոլոր մնացողներին յանձնեց Աստուծոյ շնորհքին, նրանց համար oգնութիւն խնդրեց: Եւ մինչդեռ սրբի ձեռքերը կարկառուած էին դեպի երկինք, խաչանման, լուսաւոր, շողաւոր ձեւով սքանչելի տեսիլ երեւաց այն ապարանքի վրա, ուր վախճանվում էր երանելին. եւ ամեն մարդ ինքը տեսավ այդ, եւ ոչ թէ ընկերը պատմեց: Եւ նա սրբերին սէր ու միաբանութիւն աւանդեց, մերձաւորներին ու հեռաւորներին oրհնութեամբ պսակեց եւ հաճոյական աղoթքը Քրիստոսին հասցնելով՝ հանգաւ»:

Ս. Մեսրոպ Մաշտոցը՝ Հայոց գրերի գյուտով հինգերորդ դարում Ս. Սահակ Հայրապետի հետ հիմքը դրեց Թարգմանչաց շարժումի։ Նրանց առաջնորդությամբ նրանց աշակերտներն առաջինը հայերեն թարգմանեցին Աստվածաշունչ Սուրբ Գիրքը։ Ինչպես Կորյունն է սքանչելիորեն նկարագրում․ «Հայաբարբառ, հայերենախոս դարձան օրենուսույց Մովսեսը՝ մարգարեական դասի հետ, և առաջադեմ Պողոսը՝ բոլոր առաքելական գնդով, Քրիստոսի աշխարհակեցույց Ավետարանի հետ»։

Հայոց գրերը իրենց գոյացման առաջին իսկ վայրկյանից ծառայեցին Աստծո խոսքը թարգմանելուն, որպեսզի հայ մարդը կարողանա հայաշունչ աղոթքներով հաղորդակցվել իր Արարչի հետ: Լեզուն ոչ միայն հաղորդակցվելու կամ գաղափար արտահայտելու պարզ միջոց է, այլև՝ ներքին զգացումներն ու ապրումներն արտահայտող համակարգ: Չկա ավելի հավատարիմ լեզու, քան մայրենի լեզուն, որով մարդն ազատորեն արտահայտում է իր ներաշխարհի զգացումներն ու ապրումները։ Հայն իր մայրենի լեզվով սկսեց կարդալ Աստծո կենդանարար խոսքը, լսել Նրա սիրո պատգամները հայերեն լեզվով և իր հայաշունչ աղոթքներն ի խորոց սրտից ուղղել առ Աստված։

Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոց, բարեխօսեա վասն մեր։

Մեսրոպ Եպս․ Պարսամեան